Ay tutulması Kristof Kolomb’u kurtardı! Ay Hakkında Bilim Kurgu Filmlerinde Bulamayacağınız 10 Bilgi

Hakim görüş, Ay’ın bir proto-Dünya (bugünkü halinden çok daha büyük erken evre bir Dünya) ile Mars büyüklüğünde bir nesne arasındaki şiddetli bir olayda oluştuğu yönündedir.

Robert Massey’e göre:

“Olaydan sonra enkaz uzaya fırlatıldı ve ardından Ay’ı oluşturmak için birleşti.”

Modern araştırma, Ay’ın proto-Dünya’nın kabuğundan türetilen malzemeden yapıldığını doğruluyor gibi görünüyor. ‘Dev Çarpışma Hipotezi’ adı verilen bu çarpışmanın 4,5 milyar yıl önce meydana geldiğine inanılıyor ve dinozorları yok eden olaydan 100 milyon kat daha büyüktü.

Massey, Ay’ın Dünya’ya şimdi olduğundan yaklaşık on kat daha yakın olduğunu söylüyor. Gece gökyüzüne baktığınızı ve Ay’ı 10 kat daha büyük gördüğünüzü hayal edin!

Bilgisayar simülasyonları, Ay’ın bugün olduğundan 12-19 kat daha yakın olabileceğini, 384.000 km’de, sadece 20-30 bin km uzakta olabileceğini gösteriyor. Dünyanın dönüşünden ve gelgit dalgalarından gelen güç aktarımı nedeniyle, Ay her yıl 3,78 cm daha uzaklaşıyor. Bu, tırnaklarınızın büyüme hızıyla aynıdır.

Massey:

‘Ay’ yüzeyinde çok fazla toz var ve Apollo astronotları, ay modüllerine/uzay aracına tırmandıklarında giysilerinin tozla kaplı olduğunu gördüler. Apollo 17 görevindeki bir astronot (Harrison ‘Jack’ Schmitt) kokusunu barutla karşılaştırdı. Toz, bazı astronotlarda bir tür “ay nezlesi”ne neden oldu. Hapşırmanın ve tıkanıklığın geçmesi günler aldı. İyi olan şey, onu esecek rüzgar olmaması.’ 🙂

Massey:

“Ay’ın koruyucu atmosferi olmadığı için geceleri aşırı sıcaklıklara maruz kalıyor, Dünya’ya bakmayan tarafı inanılmaz derecede soğuk ve güneşli tarafı kaynama noktasının üzerinde.”

NASA’ya göre, Ay’ın sıcaklığı 123 santigrat derece/santigrat ile orta – 233 santigrat derece arasında değişebilir. Ortalama yüzey sıcaklığı gündüzleri 107 santigrat derece, geceleri ise -153 santigrat derecedir.

Massey:

“Atmosfer olmadan Ay göktaşlarından korunamaz, bu nedenle Güneş Sistemimizin ‘doğal tarihini’ keşfetmemize gerçekten yardımcı olan kraterlerle dolu.”

Dünya’da birden fazla su ve bitki örtüsüyle kaplı 190 tanımlanmış çarpma krateri bulunurken, Ay’da milyonlarcası var.

‘Ay’ yüzeyi hareketsiz olduğundan ve Dünya’dan daha az jeolojik kuvvet (volkanlar veya erozyon gibi) yaşadığından, eski oluşumların ve kraterlerin bozulmamış kalıntılarını düzgün bir şekilde depolar. Bu, onu Güneş Sistemimizi anlamamıza yardımcı olacak mükemmel bir laboratuvar veya arşiv haline getiriyor.’

Tıpkı Dünya gibi Ay da kendi ekseni etrafında döner, ancak bu dönüş yaklaşık 27 gün sürdüğü için (Ay’ın Dünya yörüngesinde geçirdiği 27,32 gün ile yaklaşık olarak aynıdır), Ay’ın yalnızca bir tarafını görürsünüz.

Massey:

Buna ‘yerçekimi kilidi’ veya ‘eşzamanlı dönüş’ denir ve bu, Ay’ın diğer tarafının Uzay Çağı’ndan önce tamamen görünmez olduğu anlamına gelir. Ay’ın Dünya’ya bakan tarafı birkaç karanlık ve geniş alana sahipken, diğer tarafı daha kalın katmanlı, daha kraterli, engebeli ve daha az volkanik aktiviteye sahip.’

‘Dünya’da meydana gelen gelgitler, Ay’ın yerçekimi kuvvetinin neden olduğu sudaki kesintili artışın bir sonucu olarak meydana gelir. Aslında Ay, Dünya’nın bir tarafında suyu çeker, ancak diğer tarafında, yerçekimi kuvvetlerinin zayıf olduğu yerde, su ters yönde şişer.’

Bu çıkıntılar, Dünya döndükçe okyanusların etrafında hareket ederek dünya çapında yüksek ve alçak gelgitlere neden olur.

“Çünkü gelgitler aynı zamanda güneşten gelen yerçekiminden de etkilenir, ay olmasaydı hala gelgitlerimiz olurdu ama daha küçük olurlardı.” diyor Massey.

Hindistan’ın Chandrayaan-1 yönetim kurulu Ay’ın kutuplarının yakınında su keşfetti ve NASA toprakta su buldu. Çok fazla değil (metreküp arazi başına bir litre olabilir), ancak bu yeni bilgi bir gün Ay’da bir üs inşa etme olasılığını artırıyor.’

‘Almanya’da keşfedildi ve M.Ö. 1600 yılına dayanan bronz bir eser olan Nebra Gökyüzü Diski/Plakası, Ay’ın bir görüntüsünü içeren bilinen ilk insan haritasıdır ve Ay’ın insanlık tarihini ne kadar etkilediğini hatırlatır. Ay, kaşif Kristof Kolomb’u açlıktan bile kurtardı.’

Kolomb, almanağını/takvimini hesapladıktan sonra, 29 Şubat 1504’teki ay tutulmasını Jamaika adasındaki yerli Arawak Kızılderililerini kendisine ve mürettebatına yiyecek vermeleri için korkutmak için kullandı. Oğlu Ferdinand’a göre güneş tutulmasını gören Arawak’lar büyük bir uluma ve ağıt eşliğinde dört bir yandan erzak yüklü gemilere koşarak geldiler.

‘Ay’da yaşayan birçok insandan yüzyıllarca uzakta olsak da, yakında Antarktika araştırma merkezleri gibi bilimsel temellere sahip olmamız mümkün. Gezegen bilim adamları, bir üssün organik element arayışını iyileştirmekten dünya dışı yaşam sinyallerini daha iyi dinlemek için Dünya’dan kalkan bir radyo teleskopu kurmaya kadar birçok faydası olabileceğine inanıyor. Ay’ın yüzey alanı Avrupa ve Afrika’nın toplamı kadar büyük, yani bu sadece küçük bir ilk adım.’ diyor Massey.

Daha çok gelişmenin kaydedildiği bir içerikte buluşmak dileğiyle. ?